Hanneke Boleij
schilderijen: van landschap naar abstractie
In mijn werk hebben eenvoudige landschappen – die al gauw geabstraheerd werden – langzaam plaats gemaakt voor abstracte schilderijen. Steeds vaker ging ik het herkenbare weglaten en wat overblijft is het rechtstreekse vlak of de directe lijn, waarbij ik soms het herkenbare naar boven haal.
Bij het schilderen heb ik steeds meer de behoefte om zoveel mogelijk weg te laten, bijna alles is dan teveel en de intensiteit van het vlak of de lijn, afgeleid van velden, bomen of stengels,
is voor mij essentieel. Minder wordt zo meer.
Ons huidige leven, dat vol is van uiterlijkheden en hectiek, verwijdert de mens van het innerlijke. Daarom zijn de eenvoud, de verstilling en het uitdragen hiervan voor mij belangrijk, uiteindelijk met de bedoeling om naar de essentie van het bestaan te komen.
Door het ontdoen van de buitenste laag, dient het binnenste zichtbaar te worden, wat resulteert in abstract, minimalistisch werk.'