Harry de Beer
verschuivende beelden
Lang geleden was ik in een verlaten atelier van een beeldend kunstenaar. Verfpotten, tubes en kwasten lagen overal verspreid. Aan de verfresten op de muren en de vloer was te zien dat het er heftig aan toe moet zijn gegaan. Dit beeld en de geuren maakten mij gelukkig!
Acht jaar geleden woonden wij in de Franse Auvergne, midden in de bergen met weids uitzicht en ruimte alom. Daar begon ik, in eerste instantie in olieverf, met het schilderen van geometrische figuren, ik was immers architect geweest!
Al snel veranderden de thema’s naar beweging van stromend water of sneeuw in een storm. Sfeerbeelden, monochroom van kleur. Vlakken met gedipte verflijnen.
Terug in Nederland is het schilderen overgegaan in ‘platte’ landschappen.
Opgebouwd uit fragmenten zoals gekanteld land, een achter verfhuid verdwenen einder en een tijdsmoment bij het vallen van de namiddag.
Ik onderga een herinterpretatie van de horizon.
In Kempenland vormen immense eiken boomlanen als beeldhouwwerken. Vormgegeven door de natuur, al of niet verwond. Dit fascineert en verwondert mij. Op doek geef ik er met kwast en paletmes gestalte aan, een eerbetoon. Abstractie van verschuivende beelden.
Het fotograferen, vastleggen van momenten, is een andere uitdrukkingsvorm. Vaak vanuit de heup geschoten. Onderwerp, sfeer, detail, richting, licht, kleur of schittering. Ik leg het vast om in een later stadium te gebruiken ter ondersteuning van het schilderen en als inspiratie.