Linda van Os

"Mag ik laten zien"

Ik wil weten wat er speelt in mij.
De weg ben ik niet kwijt, maar waar bevind ik mij op de route?
Het leven schudt mij op, er is chaos en veel dat ik niet wil.
Ik voel een verlangen om te zien wat er is, om te voelen en te begrijpen.
Spreek ik mijn eigen woorden en vertel ik mijn eigen verhaal?
Ik teken, ik schrijf, ik schilder. Ik heb een ingang gevonden om dichter bij mezelf te zijn.
De vraag is alleen, wat mag ik hiervan laten zien?

Linda schildert met diverse materialen zoals aquarel en acryl. Haar werk is gelaagd waarbij soms ook collagetechnieken worden toegepast. Linda omarmt het intuïtief proces, waarbij ze werkt met datgene dat zich aandient in het moment zelf.

“Mag ik laten zien” verwijst naar werk gericht op de binnenkant. De vragen die zij zichzelf stelt, gaan over ongemak en het laten zien van jezelf. “Mensen hebben de neiging om een mooie, meegaande kant van zichzelf naar voren te schuiven”.
Ook Linda wil graag harmonie en comfort laten zien.

Linda vindt dit maar een deel van het verhaal, “want”, zo zegt ze, “in het dagelijks leven schuurt het regelmatig en wil je leed en ongemak liever niet aankijken”.
Linda is op zoek gegaan naar de beeldtaal die daarbij hoort, met in het achterhoofd de zin: “Alleen het hoogstpersoonlijke is universeel”. Het is haar proces om woorden te geven aan haar ervaringen en deze om te zetten in beelden.