Hanne de Leuw & Bep Miltenburg

"Vriendschap"

“Vriendschap is een speciale relatie tussen twee mensen die om elkaar geven en graag tijd met elkaar doorbrengen. Het is een band die is opgebouwd uit vertrouwen, wederzijds respect en oprechte verbinding”.

Na 30 jaar kunnen Bep en Hanne wel spreken van een hechte vriendschap. Bep en Hanne hebben elkaar leren kennen tijdens een cursus portretten boetseren. De gezamenlijke interesse in het werken met klei was zo groot, dat ze besloten naar de academie voor Schone Kunsten in Arendonk te gaan. Een heerlijke, leerzame tijd waarin hun passie, maar ook lief en leed, werd gedeeld.
Hanne heeft 9 jaar beeldhouwkunst gedaan, Bep 6 jaar beeldhouwkunst en 5 jaar monumentale kunst. Daarnaast zingt en schildert Bep ook. Inmiddels hebben ze allebei een eigen atelier.
Na de opleiding in Arendonk komen ze al jaren wekelijks samen, om allerlei projecten uit te voeren en materialen uit te proberen.
Het beginpunt is bij beiden hetzelfde, het eindresultaat weerspiegelt ieders persoonlijkheid.

Nu, 30 jaar na hun kennismaking, zitten ze samen nog op de Hobbysoos in Goirle. Het is voor beiden een levensbehoefte om zich te kunnen uiten op verschillende manieren en met verschillende materialen.
Deze eerste expositie samen is dan ook een ode aan hun jarenlange vriendschap en hun creativiteit.

Bep: de mens als uitgangspunt

Naast schilderen boetseert Bep ook. Veel Goirlenaren kennen vast het grote beeld dat zij maakte en dat op haar balkon staat.
Als kleuterleidster heeft zij geleerd om kinderen te observeren. Mede daarom kijkt zij graag naar mensen en hun emoties. De veelzijdigheid van mensen en volkeren blijven een onuitputtelijke inspiratiebron.

Op deze expositie toont zij vooral schilderijen in acrylverf met als onderwerpen: kinderen uit de derde wereld, bloemen en dieren. Daarnaast exposeert zij ook experimenten met gieten, druppelen en gebruik van was.

Hanne: de natuur als inspiratiebron

Als verpleegkundige, met de zorg voor mensen met niet aangeboren hersenletsel, heeft Hanne de kwetsbaarheid van de mens gezien. Dat, en de behoefte om de aardse klei in haar handen te nemen, te voelen en te vormen naar een portret of andere sculptuur, is haar drijfveer om met dit materiaal te werken.
Het is voor haar een spannend proces om de klei verder te verwerken in een Raku- of veldstookoven.

Hanne is vaak in de natuur. De verwondering over het kleine, maar tegelijkertijd de grootsheid ervan ervaren. Zij laat zich meebewegen met de elementen.

Mijn handen wroeten
Vormen mijn gedachten
Laten ze stromen
Laten ze gaan

Kijk dan naar mezelf

En ga verder